A ประตู หยุด (ยัง ที่กั้นประตู, ประตูหยุด หรือ ลิ่มประตู) เป็นวัตถุหรืออุปกรณ์ที่ใช้ยึดประตูเปิดหรือปิด หรือเพื่อป้องกันไม่ให้ประตูเปิดกว้างเกินไป คำเดียวกันนี้ใช้เพื่ออ้างถึงแผ่นบาง ๆ ที่สร้างขึ้นภายในกรอบประตูเพื่อป้องกันไม่ให้ประตูแกว่งเมื่อปิด ที่กั้นประตู (แบบประยุกต์) อาจเป็นโครงยึดขนาดเล็กหรือชิ้นส่วนโลหะ 90 องศาที่ใช้กับกรอบประตูเพื่อหยุดประตูไม่ให้แกว่ง (สองทิศทาง) และเปลี่ยนประตูนั้นเป็นทิศทางเดียว (การผลักในสวิงหรือ ดึงออกแกว่ง)เปิดประตูค้างไว้

ประตูอาจถูกหยุดโดยธรณีประตูซึ่งเป็นวัตถุแข็งหนัก เช่น ยาง วางไว้ในทางเดินของประตู การหยุดเหล่านี้ส่วนใหญ่เป็นแบบด้นสด

[1] ในอดีต อิฐตะกั่วเป็นตัวเลือกยอดนิยมเมื่อมี

[2 อย่างไรก็ตาม เนื่องจากมีการเปิดเผยลักษณะที่เป็นพิษของตะกั่ว การใช้งานนี้จึงไม่สนับสนุนอย่างยิ่ง

[3]อีกวิธีหนึ่งคือการใช้ a ประตูหยุดซึ่งเป็นลิ่มเล็กๆ ของไม้ ยาง ผ้า พลาสติก ผ้าฝ้าย หรือวัสดุอื่นๆ เวดจ์ที่ผลิตขึ้นจากวัสดุเหล่านี้มีอยู่ทั่วไป ลิ่มถูกเตะเข้าที่ และแรงกดลงของประตู ซึ่งตอนนี้ติดขึ้นไปบนตัวหยุดประตู ทำให้เกิดแรงเสียดทานสถิตเพียงพอที่จะทำให้มันนิ่ง

[4] กลยุทธ์ที่สามคือการจัดให้มีกลไกการหยุดประตู ในกรณีนี้ แถบโลหะสั้นๆ ที่หุ้มด้วยยางหรือวัสดุอื่นๆ ที่มีแรงเสียดทานสูงจะติดเข้ากับบานพับใกล้กับด้านล่างของประตูตรงข้ามบานพับประตูและด้านข้างของประตูซึ่งอยู่ในทิศทางที่ปิด เมื่อเปิดประตูค้างไว้ บาร์จะถูกเหวี่ยงลงเพื่อให้ปลายยางสัมผัสกับพื้น ในการกำหนดค่านี้ การขยับเพิ่มเติมของประตูไปทางปิดจะเพิ่มแรงที่ปลายยาง ซึ่งจะเป็นการเพิ่มแรงเสียดทานที่ตรงข้ามกับการเคลื่อนไหว เมื่อประตูจะปิดลง ตัวหยุดจะถูกปล่อยโดยดันประตูให้เปิดขึ้นเล็กน้อย ซึ่งจะปล่อยตัวหยุดและปล่อยให้พลิกขึ้นด้านบนได้ เวอร์ชันที่ใหม่กว่าของการจัดเตรียมกลไกการหยุดที่ประตูคือการติดตั้งแม่เหล็กไว้ที่ด้านล่างของประตูที่ด้านข้างซึ่งเปิดออกด้านนอก จากนั้นจะยึดเข้ากับแม่เหล็กหรือวัสดุแม่เหล็กอื่นบนผนังหรือศูนย์กลางขนาดเล็กบนพื้น แม่เหล็กต้องแข็งแรงพอที่จะรับน้ำหนักของประตูได้ แต่อ่อนพอที่จะถอดออกจากผนังหรือดุมล้อได้ง่าย